28 Şubat 2010 Pazar

Yıkılan Hayaller Kavanozuma Bir Kurabiyecik Daha Düştü

Bu benim ilk blog yazım. Çok özene bezene oluşturulmuş bir "merhaba" yazısıyla girmek ister miydim emin değilim ama çıktım işte bir kere yola. Uzun zamandır bir blog açmak vardı aklımda ama ertelemeyi pek seven bir insan olarak ancak bugüne nasip oldu. Hiçbir arkadaşım online olmadığı için sesimi duyurmak istedim gece gece.

Gitmek istediğim, hatta kendimce çok güzel başka hayallerle süslediğim Pearl Jam konserine sadece bir kaç tane bilet kaldığını öğrenmem bana büyük bir nah çekti bu vakitte. Evet okur, ben de kendime kızıp sövdüm, kaçırdığım fırsatı kendim için ölümlü hayatımın bir miktar yılcığında telafi etmem mümkün değil. Ya bu adamlar ölürse? Ya bu grup dağılırsa? Benim sivilceli bir ergen iken kurduğum Ed Vedder'ı diri diri görme hayallerim ne olacak?

Ve şu an "sevgili okur" diye hitap etmem bana sayın Kaan Sezyum'um yazılarını hatırlattı. Bunu kesinlikle ondan öğrendim, evet evet, ciciş lafı gibi başkasından duydum ve kullandım bunu da. Bir de üstüne Pearl Jam konserine gidemiyorum.

Bitişin görkemli olması pek bir hoş olurdu ama ben onun yerine kendime kızıp sövmeyi tercih ediyorum bu yazıyı okuyan şahsiyet. Sen de bana kız. Herkes kızsın. Akıllanmayacağım ben, kızın bana.

Bitti.